‘Ik kan nu weer een vader zijn voor mijn zoon’
Vier jaar lang dacht Alex dat zijn zoon (31) drugsverslaafd was. Op advies van zogeheten deskundigen trok hij zijn handen volledig van hem af. Het telefoontje van Jolijne, de casemanager van zijn zoon bij Welkracht, zoveel jaar later was het eerste teken van leven van zijn zoon. “Wat bleek? Er was al die tijd geen sprake van drugs, maar van een ziekte, namelijk schizofrenie. Ik was blij met dat telefoontje. Het bood me kans om er nu wel voor mijn zoon te zijn.”
Alex praat liefdevol over zijn zoon. Met de kennis van nu is het lastig terugkijken op de periode die achter hen ligt. “Zo’n vier jaar geleden ging het eigenlijk steeds slechter met zijn zoon. Hij had schulden, zegde zijn baan op en betaalde de huur niet. Hij werd om die reden zijn huis uitgezet. Ik vond zijn gedrag vreemd en weet het aan drugsgebruik. In mijn zoektocht naar hulp kreeg ik het advies hem vooral niet financieel te helpen. Hij moest in feite zover zinken dat hij de bodem raakte. Alleen zo zou hij wellicht tot bezinning komen. Op een gegeven moment was ik het zicht op hem volledig kwijt. Drie jaar lang had ik geen contact. Maar hij was altijd in mijn gedachten. Als ik nare berichten in de krant las, dacht ik altijd: dat zal hij toch niet zijn.”
Met open armen verwelkomd
Het beeld dat Alex van zijn zoon heeft, verandert volledig als begin dit jaar Jolijne contact met hem opneemt. Zij vertelde dat mijn zoon, inmiddels dakloos, door de woonbegeleiding van WijZijn was opgevangen. Zij hadden een uitkering voor hem geregeld, schuldbewind ingesteld én geconstateerd dat er iets anders speelde dan drugs. Om die reden was Welkracht ingeschakeld. “Jolijne vertelde dat mijn zoon aan schizofrenie lijdt. We maakten een afspraak waarin zij en verpleegkundige Luca Kramer, ook van Welkracht, me duidelijk hebben uitgelegd wat dat betekent. Na dat gesprek ben ik naar mijn zoon toegegaan. Alle coronabeperkingen waren nog van kracht, maar eerlijk gezegd heb ik hem met open armen verwelkomd en geknuffeld. Ik was blij en gelukkig. Ook omdat mijn zoon nadrukkelijk had gezegd dat hij contact wenste met zijn ouders. Natuurlijk is het erg dat mijn zoon ziek is, maar ik kan er nu wel als vader voor hem zijn.”
Leren omgaan met schizofrenie
Alex vertelt dat Jolijne hem niet alleen heeft uitgelegd wat schizofrenie is, maar ook hoe hij met de ziekte kan omgaan. Voor hem is dat heel waardevol. “Als ik bij mijn zoon ben, kan het gebeuren dat het gesprek plotseling omdraait. De dingen die hij vertelt, zijn voor mij compleet onherkenbaar, maar hij gelooft erin. Jolijne heeft me uitgelegd dat ik op zulke momenten beter kan proberen om te luisteren en vooral geen confrontatie aangaan. Dit werkt tot nu toe prima. Mocht het voor Alex soms onbegrijpelijk zijn dan kan hij contact leggen met Jolijne.
Op weg naar zelfstandigheid
Inmiddels woont Alex zoon zelfstandig in een appartement in Roosendaal. Dat gaat goed. Sterker nog, Alex heeft het idee dat het langzaamaan beter gaat. “Hij heeft nog veel stemmen in zijn hoofd en dat put hem uit. Jolijne is nauw betrokken bij mijn zoon, evenals Rose van Homerun. Zelf probeer ik minimaal één keer per week naar hem toe te gaan. Meestal neem ik dan eten mee of ik ga tijdens de lunch, zodat we samen kunnen eten. Ik vind het bijzonder om te zien dat onze band steeds beter wordt. Voordat mijn zoon dakloos werd, heeft hij altijd met veel enthousiasme in de horeca gewerkt. Als ik hem dan nu zie, dan zie ik ook dat hij echt ziek is. Mijn zoon zegt dat hij blij is dat hij zich heeft laten helpen en zei zelfs laatst dat hij echt nooit meer dakloos wil worden.”
